Pancar güvesi kontrolü, mahsuller üzerindeki etkisini azaltmak için çeşitli stratejiler gerektirir.

Kültürel kontrol: Bu, zararlının yaşam döngüsünü bozmak ve popülasyonundaki artışı azaltmak için ürün rotasyonu ve birlikte ekim gibi uygulamaları içerir.Daha erken ekim veya daha geç hasat da mahsulün hassasiyetini en aza indirebilir.

Biyolojik Kontrol: Sonbahar tırtılının belirli avcılar ve parazitler gibi doğal düşmanlarını teşvik etmek, popülasyonlarının kontrol altına alınmasına yardımcı olabilir.Bu, Trichogramma gibi faydalı böceklerin salınmasını veya özellikle larvaları hedeflemek için Bacillus thuringiensis (Bt) gibi mikrobiyal ajanların kullanılmasını içerir.

Kimyasal mücadele: Popülasyonların ekonomik eşikleri aştığı veya diğer yöntemlerin etkisiz olduğu durumlarda pestisitler kullanılabilir.Ancak çevresel etkilerin ve direnç yönetiminin dikkatli bir şekilde değerlendirilmesi çok önemlidir.Yararlı böceklere verilen zararı en aza indirirken sonbahar tırtılını hedef alan seçici böcek ilaçlarına öncelik verilmelidir.

İzleme ve erken tespit: Zamanında müdahaleye izin vermek için tarlaları yaprak hasarı veya larva varlığı gibi FAW enfeksiyonu belirtileri açısından düzenli olarak araştırın.Feromon tuzakları ve feromon yemleri yetişkin popülasyonlarının izlenmesine ve salgınların tahmin edilmesine yardımcı olabilir.

Entegre Zararlı Yönetimi (IPM): Birden fazla kontrol stratejisini entegre bir haşere yönetimi yaklaşımında birleştirmek, sonbahar tırtılını yönetmek için kapsamlı ve sürdürülebilir bir strateji sağlar.Bu yaklaşım, çevresel etkiyi ve kimyasal pestisitlere olan bağımlılığı en aza indirirken etkinliği en üst düzeye çıkarır.

Çiftçiler, belirli çevresel ve tarımsal ortamlara göre uyarlanmış bu kontrol önlemlerinin bir kombinasyonunu kullanarak, sonbaharda tırtıl istilasını etkili bir şekilde kontrol edebilir ve mahsulleri ciddi hasarlardan koruyabilir.